Hoe weet je dat toch Femke?
‘Het lijkt wel of je wist dat ik het even moeilijk had?’
‘Je appje komt precies op het juiste moment!’
‘Ik wilde je vandaag appen, je bent me net voor.’
Zomaar een paar zinnen die ik regelmatig van mijn klanten hoor. Het lijkt wel of ik precies weet wanneer het tijd is om iemand te appen, om ze te vragen of alles nog goed gaat of met de vraag of ik iets voor ze kan betekenen.
Dit moet ik even uitleggen.
Als je besluit klant bij mij te worden, krijg je naast verschillende gespreksmomenten ook de mogelijkheid om altijd te appen als je vragen hebt, ergens mee zit of gewoon je frustratie over het hele proces eruit wilt gooien. In principe is het jouw verantwoordelijkheid om mij te appen als er iets is. Het is immers jouw proces. Ik ben altijd op de achtergrond aanwezig en kom op de voorgrond als je me nodig hebt. Op die manier heb je altijd een stok achter de deur en heb je het gevoel dat je het niet alleen hoeft te doen, wat ook niet zo is.
Soms komt het voor dat ik een tijdje niets van mijn klanten hoor. Op zo’n moment, of als ik aanvoel dat ik nodig ben, app ik zelf. En dan krijg ik vaker dan niet bovenstaande reacties.
Tja, hoe weet ik dat toch?
Dat is een gevoel, een (on)bewust vermogen om te voelen wanneer het nodig is om wat van me te laten horen.
Doordat ik met je gesprek ben geweest en daarbij goed naar je luister en kijk, leer ik je kennen. Mijn opleiding NLP heeft daar nog extra aan bijgedragen. Hoe meer je van jezelf durft te laten zien (verbaal en non-verbaal) hoe beter ik weet wat je nodig hebt en hoe ik je berichten (zowel in een gesprek als via app) kan inschatten. Ik heb vrij snel in de gaten hoe je communiceert, wat je nodig hebt en vooral ook wanneer die communicatie afwijkt van wat ik van je gewend ben. En dan grijp ik zelf in.
Natuurlijk zie ik wel een iets over het hoofd of schat het verkeerd in. Hé, ik ben ook maar een mens.
En bij de ene persoon heb ik het beter en sneller door dan bij de ander. Maar over het algemeen merk ik dat ik goed aanvoel wat mensen nodig hebben.
Soms weet ik niet waar het precies vandaan komt, maar voel ik dat ik even contact met je moet leggen. Dat is het fingerspitzengefühl. Je kent het vast wel. En dat blijkt verrassend vaak te kloppen.
Het antwoord is dus dat het deels kennis en communicatieve vaardigheden is en deels een fingerspitzengefühl.
Zeg nou zelf, dat is toch fijn, iemand die verstand heeft van voeding, maar ook doorheeft wat je nodig hebt op mentaal gebied ;)?!